Buitenkunst – 23-07-2009 Hé, mijn telefoontje gaat Kijken wat er in mijn agenda staat De dokter bellen om acht uur Vervolgens een bezoek bij Tuur Om twaalf uur lunchen in d’Entree Dan heeft het lang genoeg geduurd Refr. Weg met de agenda Weg met de smsjes Weg met de dringende, Dringende, Dringende, Dringende tringeltjes. Ik neem de tijd voor mij Doe waar ik zin in heb Ik laat de tijd de tijd, Die door mijn vingers glijdt Ik voel me echt relaxed Ik schrijf zomaar een tekst Refr. Weg met de agenda Weg met de smsjes Weg met de dringende, Dringende, Dringende, Dringende tringeltjes.
Hai lezer,
Ik ben Harmken. Ik ben zestig jaar geweest. Ik wilde bijna zeggen: oud! Auh! Dat doet zeer. Ik ben er niet aan toe om al een zestiger te zijn. Ik zou graag opnieuw bij veertig willen beginnen. Vanaf die tijd heb ik mijn eigen leven ontdekt. Ik ben al die dingen gaan doen, die ik eerder nooit deed, omdat er altijd iets anders belangrijk was. Ik zag niet waar ik zo naar verlangde.
En achteraf is die tijd wel heel kort geweest.
Ik ben meer dan dertig jaar leerkracht op basisscholen. En ik schrijf in dagboeken sinds mijn dertiende jaar, Die behoefte komt echt van binnenuit. Ik kan dat niet negeren. Een paar jaar geleden heb ik geleerd dat ik me dan een schrijfster mag noemen. Ja, ik heb er eventjes over gedaan om daar achter te komen. Ik wilde dit namelijk al worden vanaf mijn kinderjaren. En zie; ik was het al die tijd al: Ik maar zoeken naar mijn talenten! Ik voel dat nu de tijd is aangebroken om ze eens allemaal bij elkaar op papier te zetten. Hoe ik dat vorm ga geven, ga ik nu ontdekken. Ook al zal het jaren duren alvorens ik er een draai aan heb kunnen geven, het gaat gebeuren!
groetjes Harmken